Wreszcie wylądowały. Bociany oczywiście, nieodłączne zwiastuny prawdziwej wiosny, bo kalendarzowa już nastała. Znowu zrobiło się jakoś tak swojsko i polsko, wszak co trzeci bocian żyjący na świecie urodził się podobno w naszym kraju. Niech i w tym roku wyklują się nowe zastępy tych majestatycznych ptaków, które klekoczą w naszym ojczystym języku.
W tym roku w sposób szczególny wyczekiwałem przylotu bocianów, bo oboje z żoną czekamy na narodziny naszej kolejnej wnuczki, które tuż-tuż. Z nadzieją, że wreszcie kolejne, nadlatujące boćki przyniosą ją nam w końcu – jak uczymy małe dzieciaki z naiwną nadzieją, że uwierzą w tę wersję odpowiedzi na pytanie: skąd biorą się dzieci? Wersja z kapustą jest bowiem szyta jeszcze grubszymi nićmi. Boćki natomiast odlecą od nas pod koniec sierpnia, ale nie mówmy teraz o jesieni. Cieszmy się nadchodzącą wiosną.
Po niebie latają jednak również wielkie latające maszyny stworzone przez człowieka. Na każdym lotnisku na świecie mamy więc do czynienia z przylotami i odlotami samolotów.
Chodzi tylko o to, by ten ruch powietrzny odbywał się bez zakłóceń i był bezpieczny dla wszystkich. Kiedy myślę o kontrolerach ruchu lotniczego, ludziach o nerwach ze stali i bardzo kompetentnych, mam pełny podziw dla nich. Bo nigdy ich nie widzimy jako pasażerowie, a oni na wieżach kontroli lotów czuwają nad bezpieczeństwem tak wielu istnień ludzkich. Chwała im wszystkim za to. Życzymy im powodzenia i oby nigdy w czasie ich służby nie wydarzyło się coś złego. Liczba startów i lądowań musi się zgadzać.
Może ktoś z moich Czytelników zastanawia się w tym momencie i w duchu zadaje mi pytanie: drogi pastorze, ale do czego zmierzasz tym razem? Przecież nie masz pojęcia o biznesie lotniczym, a realia podróżowania samolotami znasz jedynie z pozycji pasażera. Co więc chcesz mi powiedzieć tym razem, a co łączyłoby się z twoimi duchowymi zainteresowaniami? Dobre pytanie.
Oczywiście, że w Piśmie Świętym nie znajdziemy żadnych fragmentów o lataniu samolotami ani o lotniskach, bo wtedy, jak wiadomo, takowych nie było.
Czytamy raczej o statkach i podróżach morskich oraz portach, do których te statki zawijały, wszak w tamtych czasach był to najszybszy dostępny środek lokomocji. Jeśli już jest w Biblii mowa o lataniu, to chodzi raczej o ptaki, od których możemy się wiele nauczyć. Takie wątki można zresztą znaleźć w nauczaniu proroków czy też samego Pana Jezusa.
Mnie jednak wątek „lotniskowy”, który poruszyłem w dzisiejszym felietonie, kojarzy się z jednym fragmentem z Księgi Psalmów, gdzie czytamy ważne słowa: „Nasze życie rozciąga się na lat siedemdziesiąt, a jeżeli starczy sił, to na lat osiemdziesiąt (…). Błyskawicznie przemijają, a my – odlatujemy” (Psalm 90,10).
Tak to już jest. Każdy z nas pojawił się na tym świecie pewnego dnia. To był nasz „przylot”. Zjawiliśmy się na tym padole jak świeżo wyklute bociany. To był początek naszego ziemskiego życia. A teraz nie wiemy, jak długo jeszcze „polatamy” po tym świecie, jak długo postoimy na naszych „życiowych lotniskach”, ale pewnego dni przyjdzie nam odpalić silniki i ostatecznie odlecieć. Tylko dokąd polecimy? I czy chcielibyśmy tam polecieć?
Ostatnimi czasy, w kontekście naszych turystycznych podróży odbywanych samolotami, używa się słowa „destynacja”, którego nie lubię, a terminem tym określa się punkt docelowy naszej podróży, bo czasem latamy z przesiadkami. Jest to spolszczenie angielskiego słowa „destination” pokrewnego słowu „destiny”, które można przetłumaczyć jako przeznaczenie. Jeśli więc przyjdzie nam pomyśleć o naszym ostatnim „życiowym locie”, to nieodparcie musimy odpowiedzieć sobie na pytanie: co jest naszym ostatecznym przeznaczeniem? Nicość czy wieczność? A jeśli wieczność, to gdzie chcielibyśmy ją spędzać?
Ta biblijna metafora mówiąca o naszym przyszłym rozstaniu z życiem jako o naszym odlocie z tej ziemi, jest godna głębszego zastanowienia. Bo co jakiś czas żegnamy kogoś: albo znanego, albo bliskiego nam. Oni już odlecieli. I my pewnego dnia też odlecimy. Tylko dokąd? Ja wiem, dokąd. Chcesz wiedzieć? Przeczytaj dwa ostatnie rozdziały Księgi Objawienia albo Apokalipsy. Chciałbym kiedyś spotkać się tam z Wami – drodzy Czytelnicy!
Andrzej Seweryn
andrzej.seweryn@gmail.com
Prawda jest taka, wodociąg musi byc wzmocniony tak aby Natura Mazur - gigantyczny hotel ktory ma gigantyczne zapotrzebowanie na wode niezwlocznie przestał czerpac wode z jeziora na potrzeby biznesu. Ilosci wody które sa tam potrzebne na wszystkie baseny, jacuzzi, prysznice i kąpiele sa niepliczalne i czerpane z studni głębinowej zasilanej wodami jezior. Problem wysychania jeziora nie bez przyczyny nasilił sie wraz z pojawieniem sie tego hotelu. Zmiana klimatu oczywiscie odciska pietno ale przede wszystkim biznesy eksploatują jezioro w największej mierze. Najpierw potrzebny jest silny wodociag i obowiazkowe podlaczenie biznesów a potem domków letniskowych. Wtedy bedzie można narzucić obowiązek podlaczenia sie do wodociągu kazdego z mieszkańców. Bedzie to napewno pierwszy najwazniejszy krok w kierunku uratowania tego pieknego jeziora.
Agata Penell
2025-05-04 14:43:25
Pani Aniu, prawda wcześniej czy później wyjdzie. Firma upadnie, pan Greczycho zniknie, tak szybko jak się pojawił, a Wójt zostanie z ręką w nocniku razem z radnymi.Powodzenia
romek
2025-05-03 15:45:48
A nie można założyć zrzutki??
Tutejsza
2025-05-03 14:38:05
Było jeszcze hasło \"Program Partii programem narodu\". A czemu orkiestra \"lempkowska\" a nie \"lenpolowska\"?
Tutejsza
2025-05-03 14:36:31
Ciekawe, ktoś na ten barak w centrum wydał pozwolenie. A może to budynek tymczasowy?
Gość
2025-05-03 12:59:05
Ale nic nuda, nawet zwykłej potancowki miejskiej nie ma
Boluś
2025-05-03 12:52:14
Było Niech się święci 1-Maja
Gabi
2025-05-03 12:52:00
Budynek siedziby burmistrza Miasta szczytno oraz powiatu szczycieńskiego: instytucja w której w dużej mierze brak należytej kultury osobistej oraz niezależności politycznej. Niestety, ale od pewnego czasu jest to nagminnie zauważalne i nie ma tej Polski uśmiechniętej i czysto krystalicznej mowy. Zastanawiam się tylko jak długo burmistrz będzie jeszcze pudrował stołek na tym urzędzie. Lycka do med allt, vi ses!
Podróżnik
2025-05-03 11:56:43
Co za chore prawo. Człowiek na swojej działce za swoje pieniądze powinien mieć prawo budować co mu się podoba. Powodzenia Panie Krzysztofie
Marek M
2025-05-03 09:55:00
Czyli kierowca sam się zatrzymał skoro dachował.
No i ……
2025-05-03 07:25:53