Listopad był szczególnym miesiącem wspominania tych, którzy odeszli już z tej ziemi, a szczególnie ludzi wybitnych i reprezentujących różne dziedziny naszego życia publicznego. Również Pismo Święte zachęca nas, ludzi wierzących, do tego, abyśmy pamiętali o naszych poprzednikach wiary, duchowych ojcach i duszpasterzach, którym tak wiele przecież zawdzięczamy. W ostatnim numerze baptystycznego miesięcznika „Słowo Prawdy”, który jest organem prasowym Kościoła Chrześcijan Baptystów w RP, zamieściłem artykuł wspomnieniowy o kilku przedstawicielach polskiego baptyzmu.
Postanowiłem więc przywołać sylwetki tych, których okrągłe rocznice urodzin lub śmierci przypadające w 2023 roku powinniśmy zauważyć, a ich samych wspomnieć z wdzięcznością Bogu za ich służbę i owocne życie. Tak więc w tym roku mija 120. rocznica urodzin prezbitera Jana Mackiewicza sen., następnie 100. rocznica urodzin prezbiterów: Michała Stankiewicza, Zbigniewa Wierszyłowskiego, a także 50. rocznica śmierci prezbitera Alfreda Władysława Kurzawy.
Warto poświęcić kilka słów każdemu z nich, tym bardziej, że mieli oni wpływ na moją duchowość oraz na służbę pastorską, której się podjąłem wiele lat temu. Ci ludzie bowiem byli dla mnie przykładami wierności powołaniu, które otrzymali od Boga oraz ich wierności w służbie Bogu i Kościołowi do końca swojego życia.
Prezb. Jan Mackiewicz sen. (1903-1990) od lat 30. XX wieku zasłynął jako uznany misjonarz, ewangelista i duszpasterz. W latach 1927-1948 był kaznodzieją zboru baptystycznego w Narewce oraz budowniczym i pierwszym kierownikiem Domu Starców w Narewce w latach 1937-1972. W latach 1945-1980 zasiadał w Radzie Naczelnej Polskiego Kościoła Chrześcijan Baptystów, w tym w latach 1957-1962 był jej wiceprezesem. W latach 1951-1989 pełnił funkcję prezbitera Okręgu Białostockiego.
W latach 1952-1983 był długoletnim prezbiterem zboru baptystycznego w Bielsku Podlaskim i budowniczym nowego budynku kościelnego w tym mieście. Był bardzo znanym w środowisku północno-wschodniej Polski kaznodzieją, głoszącym Słowo Boże zarówno po polsku, jak i po białorusku. Cieszył się tak dużym duchowym autorytetem i szacunkiem, że potocznie nazywano go „biskupem baptystów”. Był moim opiekunem duchowym na początku mojej pastorskiej posługi w Białymstoku.
Prezb. Michał Stankiewicz (1923-1985) – zanim został duchownym w naszym Kościele, najpierw ukończył polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Od 1956 roku przez wiele lat był redaktorem naczelnym miesięcznika „Słowo Prawdy”, a także wykładowcą homiletyki i języka polskiego w Baptystycznym Seminarium Teologicznym w Warszawie.
Od 1962 roku zasiadał nieprzerwanie w Naczelnej Radzie Kościoła jako jej członek, potem wiceprezes, sekretarz i wreszcie prezes przez trzy kolejne kadencje (1968-1980). Był również bardzo znany z aktywnej działalności na polu ewangelizacyjnym i ekumenicznym jako teolog i uznany kaznodzieja na licznych nabożeństwach międzywyznaniowych. Był bardzo szanowanym i niekwestionowanym autorytetem jako wybitny przedstawiciel Kościoła Baptystycznego w Polsce.
Prezb. Zbigniew Wierszyłowski (1923-1987) - w latach 1947-1950 odbył studia teologiczne na wydziale kaznodziejskim i ogólnym w Wyższej Szkole Baptystycznej w Danii, gdzie wykładano w językach: duńskim, angielskim i niemieckim. Był wiele lat kaznodzieją pomocniczym w zborze warszawskim. Wygłaszał kazania, był tłumaczem wielu gości zagranicznych, a także tłumaczem kilkunastu książek chrześcijańskich wydanych przez Kościół Baptystyczny. W latach 1962-1987 wykładał etykę, psychologię i soteriologię w Baptystycznym Seminarium Teologicznym w Warszawie, które ukończyłem. Był jednym z moich ulubionych wykładowców.
Prezb. Alfred Władysław Kurzawa (1905-1973) – był duszpasterzem zborów baptystycznych w Łodzi, Krakowie i Warszawie. Na początku lipca 1939 roku udał się na VI Kongres Światowego Aliansu Baptystycznego do Atlanty w USA i tam zaskoczyła go wiadomość o wybuchu II wojny światowej. Jako przymusowy emigrant wykorzystał czas oddalenia od kraju i rodziny na uzupełnienie studiów teologicznych. W 1944 roku ukończył 4-letnie studia w Crozer Theological Seminary w Chester, w stanie Pensylwania. Studiował także w Andover Newton Theological School, Newton Center w stanie Massachusetts, zaś w 1945 roku na Uniwersytecie Harvard uzyskał stopień magistra teologii. Jesienią tego samego roku rozpoczął studia doktoranckie na uniwersytecie w Nowym Jorku, jednakże postanowił je przerwać i w listopadzie 1946 roku powrócił do kraju, gdzie zorganizował i prowadził jako rektor Baptystyczne Seminarium Reologiczne w Malborku. Jego wychowankami byli liczni późniejsi pastorzy baptystyczni w Polsce.
Tak sobie myślę na koniec: czy będą mnie kiedyś wspominać ci, którym od lat służę jako ich duszpasterz, nauczyciel i wykładowca?
Andrzej Seweryn
andrzej.seweryn@gmail.com
Wiesław Skywalker
I znów, to nie jest gazetka baptystyczna, kogo w tym tygodniku takie pierdymały interesują? Z pewnością niewielu. Zakończ, Waść...