Po ponad półwieczu absolwenci pierwszego rocznika ósmoklasistów spotkali się w Wawrochach, by wspominać swoje sztubackie lata. Zjazdy byłych uczniów czy studentów nie są czymś wyjątkowym, ale w przypadku podstawówek to rzadkość. Tym, którzy ukończyli edukację w Wawrochach w 1973 roku można pozazdrościć zarówno pamięci, jak i tak długo utrzymywanych koleżeńskich więzi.
Zjazd byłych uczniów w Wawrochach jest dwuetapowy. Najpierw, w środę, 12 czerwca, odbyła się część na poły oficjalna. Byli uczniowie odwiedzili wieś i szkołę, w której się uczyli, chociaż nie tak do końca.
- Wówczas lekcje odbywały się w trzech budynkach na terenie miejscowości: w niewielkim budynku tu, gdzie obecnie znajduje się rozbudowana szkoła, na środku wioski w budynku państwa Orzewskich i w nazywanej przez nas czerwonej szkole, na drugim końcu wioski, gdzie dziś są mieszkania socjalne. W czasie przerw przechodziło się często z budynku do budynku, podobnie zresztą i nauczyciele – wspomina Barbara Filipiak, która wraz z mężem, nota bene kolegą ze szkolnej ławy w podstawówce, organizowała absolwencki zjazd.
Ci, którzy podstawową edukację zakończyli ponad pół wieku temu mieli okazję zwiedzić szkołę w jej obecnym kształcie. Wrażenia ogromne, a stwierdzone różnice – jeszcze większe.
- Uroczyste spotkanie połączone ze zwiedzaniem pięknej szkoły umożliwiła obecna dyrektor Ewa Rybaczyk, notabene córka naszego klasowego kolegi - Janka Rybaczyka – opowiada pani Barbara. - Jakże inna jest ta dzisiejsza nasza szkoła: rozbudowana, duża, przestronna, nowocześnie wyposażona, posiada m. in. laboratorium językowe, pracownię komputerową, piękną salę gimnastyczną i duże boisko. Uczniowie dostają też ciepły posiłek, przez cały rok, my dostawaliśmy co najwyżej kubek ciepłego mleka w okresie zimy... Bardzo cieszymy się, że obecni uczniowie mają tak wspaniałe warunki do nauki. Szkoła przygotowała również smaczny poczęstunek, za co bardzo dziękujemy. W tak miłej atmosferze wspomnieniom nie było końca, tym bardziej, że niektóre osoby spotkały się po 51 latach.
Najprawdopodobniej, gdy jeszcze byli uczniami, w większości psioczyli na szkołę, na obowiązki, konieczność nauki i odrabiania lekcji. Być może byli w ich gronie i tacy, którzy zarzekali się, że jak tylko tę szkołę opuszczą, to już nigdy, przenigdy... A jednak przyjechali. Dlaczego?
- Szkoła dała nam to coś, co spowodowało, że dzisiaj, po 51 latach od ukończenia nauki, bardzo chcieliśmy się spotkać, tj. wzajemną sympatię, przyjaźń i możliwość bycia razem, wtedy i teraz. Być może ta piękna wartość naszych relacji będzie przykładem dla dzisiejszych uczniów... - tłumaczy Barbara Filipiak.
W 1973 roku szkołę w Wawrochach ukończyło 23 uczniów. Zaczęli razem naukę od V klasy. Wcześniej, w klasach I-IV, uczyli się w czteroklasowych szkołach istniejących w Wałach i Płozach. Do Wawroch codziennie, przez cztery lata, przychodzili pieszo lub przyjeżdżali rowerami. Nikt ich nie przywoził, a gimbusów nie było...
Kierownikiem szkoły za czasów edukacji byłych uczniów był Franciszek Orłowski, a długoletnią nauczycielką nieżyjąca już Wanda Orłowska. W absolwenckim spotkaniu w Wawrochach uczestniczyło 12 byłych uczniów. Obecna też była wychowawczyni ósmoklasistów Hanna Słowińska. Dawne nauczycielki: Alicja Mikulska, Krzysztofa Brakoniecka i Danuta Bucka-Leska, choć nieobecne głównie z przyczyn zdrowotnych, przesłały swoi byłym uczniom pozdrowienia.
Druga część zjazdu, już nieco mniej oficjalna, ale z udziałem nieco większej liczby absolwentów, odbyła się w myśliwskiej „Kniejówce” w Wałach, 22 czerwca.
Absolwenci SP Wawrochy, rocznik 1973:
Borkowska Zofia (Krawczak)
Chmielińska Danuta (Domian)
Dobosz Bożena (Kąkol)
Filipiak Barbara (Miłek)
Filipiak Kazimierz
Gawryszewski Stanisław
Grala Andrzej
Jędrzejczak Marianna (Wieczorek)
Kobus Wiesław
Majewski Jerzy
Rybaczyk Jan
Skrocki Stanisław
Bakuła Honorata (Urbańska)
Baranowska Elżbieta (Krawczyk)
Kalisz Marianna (Zielińska)
Klocek Danuta (Mikulska)
Łoniewska Barbara
Pliszka Marianna (Gut)
Samsel Franciszek
Zuba Stanisław
Nieobecni na zawsze:
Gnatkowska Jadwiga
Jasiński Kazimierz
Koczwara Grażyna
Krawczyk Marek
Pliszka Jan
Rutkowska Bożena
Zuba Jan
Więcej na ten temat w papierowym wydaniu „Tygodnika Szczytno”. Więcej ciekawych informacji, i znacznie wcześniej, przeczytasz w papierowym wydaniu "Tygodnika Szczytno". Zachęcamy do lektury. „Widzimy się” w każdy czwartek. Tygodnik dostępny jest w sklepach: sieci Intermarche, Stokrotka, Delikatesy Centrum, Biedronka, Dino, Lidl... oraz niemal w każdym wiejskim sklepiku w naszym powiecie. „Tygodnik Szczytno” - to się czyta.
włodarze najpierw oddali prawie darmo, a teraz wydadzą 18 mln - mistrzowie zarządzania i gospodarności na skalę światową. No ale kto komu zabroni wydawać lekką ręką nie swoje pieniądze.
Profesor
2025-10-22 12:32:08
No niby fajnie, ale co to ma wspólnego z Kulturą?
ciekawa
2025-10-22 10:06:41
Mnie się chce, aby nad Wisłą zawitał zdrowy rozsądek! Mnie się chce i hariri i pizzy i kebabu, sajgonek, sushi i tam innych potraw tzw. egzotycznych. Nie wspominając o kiełbaskach z jajkiem na śniadanie, a jeszcze grillowany halumi. A co nie wolno? A skąd się to bierze? Stąd, że ludzie są różnych światów kulturowych i dzielą się z tym, co mają najbardziej smakowite. A my zawsze z tymi pierogami i gołąbkami, a zwłaszcza z bigosem. Co do tych potraw nic nie mam, ale jak mogę w Szczytnie skosztować czegoś ciekawego z innych kultur (aby nie napisać z innych światów) to chętnie! No to tak - aby nie napisać wprost. Pozdrowienia.
Szczytnianin po podróżach
2025-10-22 04:12:51
Panie Szepczyński, naprawdę czas na trochę wiedzy, zanim zacznie Pan mówić ludziom, że „opór był zbyt duży”. Wielbark to nie pustynia, tylko spokojna, zielona gmina Warmii i Mazur, gdzie ludzie chcą po prostu normalnie żyć. A Pan chciał im postawić jedne z największych wiatraków w Polsce, a może i w całej Europie, dosłownie kilkaset metrów od domów. Proszę nie mówić, że to „czysta energia”. W Niemczech, które przez lata były wzorem zielonej transformacji, farmy wiatrowe są masowo rozbierane. Okazały się mało rentowne, hałaśliwe, niszczące krajobraz i nieprzewidywalne. Produkują prąd tylko wtedy, gdy wieje wiatr,a kiedy nie wieje, sieć musi być zasilana z gazu albo węgla. To nie ekologia, tylko drogi, niestabilny i dotowany interes. Zamiast niszczyć warmińsko-mazurski krajobraz, powinniśmy inwestować w geotermię, biogazownie, fotowoltaikę dachową i małe reaktory jądrowe (SMR). To są źródła energii przyszłości… czyste, przewidywalne i naprawdę opłacalne. A nie wielkie turbiny, które po 15 latach będą bezużyteczne i których łopat nikt nie potrafi zutylizować. Ludzie z Wielbarka mieli rację, protestując. To nie oni potrzebują edukacji to Pan powinien zrozumieć, że Warmia i Mazury to nie przemysłowy poligon dla cudzych interesów, tylko miejsce, gdzie powinno się chronić przyrodę i zdrowie mieszkańców.
Potok
2025-10-22 00:42:04
Szkoda, że nie padło pytanie o Huntera. Przez krótki czas był jego członkiem ;)
NIetzsche
2025-10-21 17:34:41
40 lat w samorządzie czyli zero wytworzonej wartości przez całe życie. Rzeczywiście jest czego gratulować
Dobre
2025-10-21 16:18:12
już sie nie wroci, teraz jedno dziecko i psiecko. może 2, 3 wnuki albo żadnego. po co robić dzieci na wojne????
Marcel
2025-10-21 11:49:30
Mnie się zawsze wydawało, że lekarze szpitalni, ale i nie tylko, maja przeszkolenie wojskowe. Chociaż wiadomo, że pole walki się zmienia, o czym świadczą doniesienia lekarzy działających na Ukrainie. Ale to wszystko dobrze. Tylko co z pacjentami cywilnymi? W zasadzie wiadomo, co nas czeka. Szpital w Szczytnie jest wzbogacany o różnego rodzaju sprzęt i możliwości (tomografy, rezonanse, oddział rehabilitacji). Tylko czy będzie to dostępne dla mieszkańca powiatu. Bo to może tylko pod kątem operacji \"W\"? No proszę, aby ktoś na to pytanie odpowiedział. Czy to ma być tylko lazaret? Ja wojsku nic nie żałuję, ale cywile, jako zaplecze wojska też muszą mieć jakieś zabezpieczenie...
Taki sobie czytelnik
2025-10-20 20:29:59
Ale o co chodzi z tym szyldem? Bo nie rozumiem. Czy coś się zmieniło?
Zdumiony
2025-10-20 19:17:13
Nareszcie ktoś pomyślał!
Marek
2025-10-20 16:38:45